علت خون گریه کردن فضانوردان - پی سی باران

به گزارش ثریا محققان پس از برنامه شاتل فضایی آنالیز ها و تحقیقات خود را شروع کردند. شاتل فضایی، نوعی راکت فضایی است که برای اولین بار در سال 1981 به فضا پرتاب شد. شاتل فضایی نخستین سفینه قابل استفاده مجدد دنیا بود. فضانوردان بعد از سفر به فضا مسائل بینایی را نیز گزارش کردند. اعصاب بینایی فضانوردان متورم شده است و آن ها از ارزیابی های پزشکی روی زمین دریافتند که برخی از فضانوردان دچار خون ریزی شبکیه و سایر تغییرات ساختاری در چشم هایشان می شوند.

تحقیقات فضایی یکی از سخت ترین تحقیقات در سراسر دنیا است و می توان به جرات گفت فضانوردان در فضا خون گریه می نمایند؛ بنابراین باید از دستاوردهای فضانوردان قدرشناسی کنیم. دانشمندان حدس می زنند در طول پرواز فضایی، مسائل بینایی ناشی از افزایش فشار داخل جمجمه یا فشار در سر است. در مطالعات تازه، محققان شواهدهای بسیاری یافته اند که نشان می دهد این فشار در واقع منجر به افزایش ریزگرانش می گردد.

محققان در مطالعات تازه با استفاده از میدان مغناطیسی از قسمت های بدن فضانوردان محافظت می نمایند. بعلاوه آن ها از تکنیکی خاص برای تصویربرداری از قسمت های بدن استفاده می نمایند. تحقیقات فضایی روی مغز 11 فضانورد شروع شد. تصاویر ام ارآی نشان داد که فضانوردان با قرار گرفتن طولانی مدت در فضا دچار اختلالات مغزی می شوند. مغز آن ها در معرض میکروگرانش متورم می گردد و حجم مایع نخاعی که مغز و نخاع را نیز پوشانده است، به شدت کاهش می یابد و این اتفاق جان فضانوردان را به خطر می اندازد.

غده هیپوفیز فضانوردان در معرض میکروگرانش دستخوش تغییرات می گردد. این غده در اثر فشار جو فشرده شده، بعلاوه ارتفاع و شکل آن تحول پیدا می نماید. تمام این رویدادهای ناخوشایند ناشی از فشار در سر فضانوردان است. این یافته ها نشان می دهد که فضا بر مغز و بعلاوه بینایی آن ها تأثیر می گذارد. علاوه بر این یکی از مشاهدات عجیبی که محققان از آن حیرت زده شدند، افزایش قد یکی از دوقلوهای فرستاده شده به فضا بود. آن ها متوجه شدند قد یکی از فضانوردان در طول مدت 342 روز اقامت در فضا، پنج سانتی متر افزایش یافته است. بعلاوه محققان با استفاده از روش های مبتنی بر هوش مصنوعی طرح سیم کشی مغز فضانوردان را پس از بازگشت به زمین آنالیز می نمایند.