گران ترین شئ دنیا هستی؛ سیارکی با ارزش 142 تریلیون دلار - پی سی باران

خبرنگاران| سایکی 16 (به انگلیسی: 16 Psyche) شانزدهمین سیارک کشف شده است که در 17 مارس 1852 و در ناپل کشف شد. این سیارک به دلیل داشتن مقادیر هنگفتی آهن و نیکل مورد توجه ناسا واقع شده است.

به گفته ناسا، ممکن است همان طور که یک سیاره اولیه در حال شکل گیری بوده توسط جرم دیگری در منظومه شمسی مورد اصابت قرار گرفته و گوشته و پوسته خود را از دست داده باشد و اکنون فقط هسته این سیارک باقی مانده است. از این رو جدا از ارزش مادی آن، از لحاظ علکی نیز بشدت خاص و حائز اهمیت بسیار بالایی ست. چرا که به ما در خصوص مطالعه هسته سیاره ها، از جمله سیاره خودمان، یاری بسیار زیادی می نماید.

به گزارش خبرنگاران؛ اخترشناسان با داده های جدید تلسکوپ هابل تخمین زدند که سیارک سایکی 16 (16 Psyche) انباشته از فلزاتی به ارزش 10 هزار کوادریلیون دلار است!

تصور می گردد ارزش فلزاتی که در سایکی 16 انباشته شده اند، ده هزار کوادریلیون دلار برسد؛ (19^10 دلار) این در حالی است که ارزش کل اقتصاد دنیا در سال گذشته حدود 142 تریلیون دلار بود. سایکی 16 یکی از بزرگ ترین سیارک های سرگردان در منظومه شمسی است که قطر آن به 226 کیلومتر می رسد. این سیارک که با جرم حدود 30 تریلیون کیلوگرم در فاصله 370 میلیون کیلومتری زمین قرار گرفته، در حدفاصل مدار مریخ و مشتری در حال چرخش به دور خورشید است.

سطح سایکی 16 بر خلاف دیگر سیارک ها که معمولاً سنگلاخی یا یخی است، صاف و صیقلی و از جنس فلز به نظر می رسد. اخترشناسان با توجه به چگالی و میزان تراکم این سیارک تصور می نمایند که سایکی 16 هسته به جامانده سیاره ای باشد که در نهایت نتوانسته شکل بگیرد.

تریسی بکر، دانشمند مؤسسه تحقیقاتی ساوت وست آمریکا، می گوید: ما شهاب سنگ هایی را دیده ایم که بیشتر از فلز ساخته شده اند، اما سایکی 16 از این نظر می تواند منحصر به فرد باشد؛ بدین معنی که تمام آن از آهن و نیکل ساخته شده است. آهن و نیکل اغلب در شهاب سنگ های فلزی و در هسته های متراکم سیاره ها یافت می شوند. سیاره ما زمین نیز از این قاعده مستثنی نیست و از یک هسته فلزی به علاوه گوشته و پوسته تشکیل شده است.

تلسکوپ هابل با تمرکز روی دو طرف سطح این سیارک داده هایی ارسال نموده که نشان از وجود نوار های جذب فرابنفش اکسید آهن است. بکر دراین باره می گوید: این امر نشان می دهد در سیارک مذکور واکنش اکسید شدن در حال اجرا است که می تواند نتیجه برخورد باد های خورشیدی به سطح آن باشد.

اخترشناسان احتمال می دهند سطح سیارک به طور یکدست پوشیده از آهن باشد، هرچند 10 درصد آهن نیز برای ایجاد نوار های جذب فرابنفش اکسید آهن مشاهده شده کافی است. در هر صورت تا زمانی که پژوهشگران نتوانند سطح سیارک را از نزدیک آنالیز نمایند، نخواهند توانست با قطعیت درباره جنس آلیاژ آن نظر دهند.

به همین منظور ناسا میخواهد در سال 2022 فضاپیمایی را برای مطالعه سطح سایکی 16 به فضا پرتاب کند. اگر همه چیز مطابق برنامه پیش برود، این مدارگرد در سال 2022 به فضا پرتاب می گردد و در ژانویه 2026 به نزدیکی سایکی16 خواهد رسید و قرار است حداقل 21 ماه به تحقیق و مطالعۀ این سیارک بپردازد.

طبق گفته ناسا، آنچه این سیارک را منحصر به فرد می نماید این است که به نظر می رسد داشتنِ هسته-آهن نیکل آن به عنوان یک سیاره اولیه است.

به گفته یکی از دانشمندان ناسا آنچه باعث جذابیت این سیارک و دیگر سیارک ها می گردد این است که آن ها عناصر سازنده منظومه شمسی محسوب می شوند. درک اینکه چه چیزی واقعاً یک سیاره را تشکیل می دهد و دیدنِ درون یک سیاره واقعا جذاب است.

به محض رسیدن به این سیارک ما خواهیم فهمید که آیا دانشِ ما درباره هسته سیاره های اولیه درست است یا خیر. حتی اگر جواب منفی هم باشد، همان قدر شگفت آور و هیجان انگیز است.

ناسا قصد ندارد این سیارک بزرگ را به خانه بیاورد. به علاوه هنوز فاقد فناوری لازم برای استخراج برای فلزات ارزشمند این سیارک هستیم. محققان در سال 2017 به CBS News گفته اند که آن ها قصد استفاده از ارزش ترکیب سیارک را ندارند.

کارول پولانسکی یکی از دانشمندان ارشد ناسا به خبرگزاری CBS گفته است: ما قصد داریم در خصوص شکل گیری سیاره ها یاد بگیریم، اما قصد نداریم هیچ یک از این مواد را به زمین بیاوریم و از آن ها برای صنعت استفاده کنیم.

بِکِر در مطالعه خود توسط تلسکوپ فضایی هابل از دو نقطه معین این سیارک را رصد کرد تا بتواند هر دو سمت سایکی 16 را ببیند. همچنین این سیارک را در طول موج فرابنفش آنالیز کرد تا بتواند جزئیات بیشتری درباره سطح آن کشف کند. بکر گفت: ما توانستیم برای نخستین بار روی سیارک ها آنچه را که فکر می کنیم نوار جذبی فرابنفش آهن اکسید است شناسایی کنیم. این نشان می دهد که اکسیداسیون در این سیارک رخ می دهد که می تواند نتیجه برخورد باد های خورشیدی باشد.

باد خورشیدی جریانی از ذرات باردار است که از جو داغ بیرونی خورشید به نام تاج (Corona) خورشید منتشر می گردد. این باد اغلب با نام آب وهوی فضایی شناخته می گردد و همان چیزی است که باعث ایجاد شفق های قطبی در جو زمین می گردد و در سایکی 16 می تواند اثرات بیشتری داشته باشد

بکر در رصد های خود دریافت که بیشتر سطح سیارک می تواند از آهن خالص باشد. اگرچه اعلام کرد که وجود حتی مقدار کمی آهن می تواند بر مشاهدات فرابنفش چیره گردد و در عمل ممکن است 10 درصد از سطح از جنس آهن باشد.

با این وجود هنگام مشاهده سایکی 16 این سیارک به طور فزاینده ای در طول موج های فرابنفش بازتاب می نماید. بکر گفت: این چیزی است که ما باید بیشتر مطالعه کنیم. این می تواند نشانه قرار دریافت آن در فضا برای طولانی مدت باشد. این نوع روشنایی اغلب به درمعرض آب وهوای فضایی بودن، نسبت داده می گردد.

با این وجود آنجه که مقاله بکر به طور واضح بیان می نماید این است که اگرچه کمی کردن مقدار آهن موجود در سایکی 16 می تواند سخت باشد، اما این یک جرم منحصربه فرد است و دانشمندان نمی توانند آن را با چیز دیگری مقایسه نمایند.