یک مطالعه تازه نشان می دهد که با ناشتایی متناوب می توان واقعا وزن کم کرد، اما هنوز سؤالاتی در این مورد وجود دارد - پی سی باران

یک مطالعه اخیر نشان داده که با ناشتایی متناوب Intermittent fasting می توان نسبت به شیوه محدود کردن کالری، می توان بیشتر وزن کم کرد. اما در عین حال یافته های متناقضی هم وجود دارد که محققان مشغول آنالیز آن هستند.

یکی از شکل های رایج ناشتایی یا روزه داری متناوب شامل محدود کردن مصرف غذا به مدت زمان کمی در هر دوره 24 ساعته است. برای مثال، در روش 16:8 فقط فقط یک پنجره هشت ساعته هر روز، مثلا 8 صبح تا 4 بعد از ظهر می تواند غذا بخورد.

برخی از مطالعات نشان داده اند که تغذیه با محدودیت زمانی می تواند یک ابزار کاهش وزن مؤثر باشد، در حالی که برخی دیگر گفته اند که این شیوه بیشتر از شیوه شمارش کالری نمی توان وزن کرد.

در اوایل سال جاری، یکی از طولانی ترین آزمایش هایی که تا به امروز در خصوص رژیم غذایی صورت گرفته است، به این نتیجه رسیده که بیشتر کاهش وزن واقعا به خاطر کم شدن کالری دریافتی است و هیچ مکانیسم متابولیکی خاص و اضافی در ناشتایی متناوب وجود ندارد.

این مطالعه 139 نفر را به مدت 12 ماه تحت نظر داشت. همه شرکت نمایندگان باید از یک رژیم غذایی کنترل شده کالری پیروی می کردند، اما نیمی از گروه فقط می توانستند بین ساعت 8 صبح تا 4 بعد از ظهر هر روز غذا بخورند.

در حالی که گروهی که دارای محدودیت زمانی بودند، کاهش وزن اندکی بیشتر، هرچند از نظر آماری ناچیز، در مقایسه با گروهی که تمام روز غذا می خوردند، نشان دادند، محققان این تفاوت را به کاهش دریافت کالری نسبت دادند. اساساً به نظر می رسد محدود کردن غذای مصرفی به یک پنجره کوچک در هر روز منجر به این می گردد که فرد معمولاً کمتر غذا بخورد.

مطالعه نوی که در ژورنال JAMA Internal Medicine منتشر شده است، دوباره شواهدی را برای فواید کاهش وزن غذا خوردن با محدودیت زمانی ارائه می دهد. این بار، محققان 90 فرد چاق را آنالیز کردند و آن ها را به دو گروه تقسیم کردند.

به هر دو گروه دستور داده شد که یک رژیم کم کالری (بین 1000 تا 1500 کالری در روز بسته به مصرف انرژی فرد در حالت استراحت) داشته باشند، اما یک گروه فقط مجاز به خوردن بین ساعت 7 صبح تا 3 بعد از ظهر هر روز بودند. این آزمایش 14 هفته به طول انجامید.

محققان می نویسند: یافته کلیدی این مطالعه این است که eTRE [تغذیه با محدودیت زمانی اولیه] برای کاهش وزن مؤثرتر بود. در کارآزمایی ما، این گروه 2.3 کیلوگرم بیشتر نسبت به گروه کنترل وزن کم کردند که تقریباً معادل 50 درصد اثربخشی بیشتر بود.

متأسفانه، مطالعه نو باز تعیین نکرد که آیا افرادی که ناشتایی متناوب دارند به علت اینکه کمتر غذا می خورند وزن بیشتری از دست می دهند یا خیر؟ محققان مقدار کاهش وزن اضافی را که در گروه TRE، معادل 200 کالری کمتر در روز محاسبه کردند.

سایمون استیسون، محققی از British Nutrition می گوید: هنوز نمی توان با قطعیت گفت که آیا تغذیه با زمان محدود رویکردی برتر برای کاهش وزن نسبت به خوردن کالری کمتر در طول روز است یا خیر.

با این حال، برای افرادی که ممکن است متوجه شوند که این الگوی غذا خوردن با سبک زندگی و ترجیحات آن ها مطابقت دارد، تغذیه با زمان محدود یکی از گزینه های کاهش کالری دریافتی است که ممکن است برای برخی رویکرد مناسبی باشد.

یکی از مسائل روش ناشتایی متناوب این است که وعده شام را که یک فعالیت اجتماعی در بسیار جوامع است حذف می نماید و معلوم نیست که اشخاص بتوانند طولانی مدت از آن پیروی نمایند. البته خود برنامه ریزان این شیوه توصیه می نمایند یک روز در هفته اشخاص استثنا قائل شوند و محدودیت ساعات را رعایت ننمایند.

به نظر من اما شاید داستان این همه پیچیدگی نداشته باشد. برخی از ماها از نظر روانی آدم همه یا هیچ هستیم. یعنی یا شام نمی خوریم یا اگر شام بخوریم، نمی توانیم به کالری کم قناعت کنیم. برای آدم هایی که این طور هستند اتفاقا شیوه ناشتایی متناوب راحت تر باشد. لازم هم نیست که به کل چیزی نخورند و می توانند با یک میوه میانه شکم را کاملا خالی نگذارند.

نکته بعدی که حس می کنم در شکست برنامه رژیم گروهی که هیچ وعده ای را حذف نمی نماید، موثر باشد این است که آنها گاهی به خاطر شکست در رعایت رژیم و خوردن یک وعده حجیم و پرکالری، احساس شکست و بی اراده بودن می نمایند و بعد از سرناامیدی، در وعده های بعدی هم چیزی را رعایت نمی نمایند. اما این احساس شکست در کسانی که برنامه ناشتایی متناوب دارند، شاید کمتر باشد.

این مطالعه در مجله JAMA Internal Medicine منتشر شد.