معابد سنگی شگفت انگیز در بولیوی - پی سی باران

تاریخ ساخت این معبدنامعلوم است، اما بر اساس زغال و مواد معدنی یافت شده در این منطقه، باستان شناسان بر این باورند که احتمالاً به وسیله امپراتوری تیاهواناکو ساخته شده است؛ این امپراتوری یکی از مهم ترین تمدن های است که بین سال های 300 تا 1000 بعد از میلاد مسیح به اوج قدرت خود می رسید.

پیچیده ترین موضوع مورد بحث در پوماپونکا، سنگ تراشی هایش است. پوماپونکا در ابتدا تَلی پلکانی از خشت با سنگ های بسیار بزرگ بود که هر یک چندین تن وزن داشتند. سنگ ماسه ها و سنگ های آندزیت به قدری دقیق تراش خورده اند که کاملاً و بدون احتیاج به هاون کاری در هم قفل می شوند. ظرافت و دقت به کار رفته در این سنگ ها فوق العاده است. حتی با تیغ هم نمی توان چنین تراش هایی در سنگ ایجاد کرد. صیقل و تراشی که بر روی برخی از این سنگ ها اجرا شده، در حد و میزان دستگاه های سنگ تراشی است. این تراش کاری ها به وسیله اقوامی اجرا شده که علم و دانشی نداشته و از وجود چرخ نیز بی اطلاع بوده اند. همین مسئله باعث تعجب باستان شناسان شده است.

مقاله ای در دانشنامه ویکی پدیا وجود دارد که مهندسی خارق العاده بناهای این معبد را چنین توصیف می نماید:

در چینش دیوارهای پوماپونکا، هر یک از سنگ ها با دقت در قالب سنگ های چفت شدنی تراش خورده اند که به صورت پازل است. این چفت ها یا بهتر بگوییم، قفل ها، پیوندگاهی دقیق، بدون احتیاج به هاون کاری ایجاد نموده است. یکی از تکنیک های مهندسی به کار رفته در این معبد، برش قسمت بالایی سنگ زیرین، از زاویه ای خاص است که موجب قرارگیری سنگ دیگری با برش در همان زاویه، در بالای آن می گردد. ظرافتی که دربرش زوایای دقیق این سنگ ها به کار رفته، حکایت از دانش بسیار پیشرفته سنگ تراشی و نیز درک بالا از هندسه توصیفی دارد. بیشتر این پیوندگاه ها به قدری دقیق تراش خورده اند که حتی تیغ قادر به انجام چنین کاری نیست. بخش عمده بنّایی مستقیم الخط است. سنگ ها بسیار دقیق و یکسان تراش خورده اند؛ به طوری که اگر جای سنگ ها را در قسمت سطح و در محل پیوندگاه با یکدیگر عوض کنید، خللی در حفظ بنا ایجاد نخواهد شد. این سنگ ها به قدری با دقت و ظرافت تراش خورده اند که احتمال فراوری انبوهِ سنگ های از پیش ساخته را قوی تر می نماید؛ فناوری به کار رفته در این سنگ ها بسیار پیشرفته تر از علم و دانش جانشینان اقوام تیاهواناکو که صدها سال بعد به اینجا آمدند است. بنابراین این سنگ ها ممکن است پیش از ورود آنها به اینجا، ساخته شده باشند.

تراش کاری برخی از این سنگ ها ناتمام مانده، این مسئله از مراحل و تکنیک به کار رفته بر روی آن معین می گردد. ابتدا با چکش های سنگی، این سنگ ها را می کوبیده اند که آثارش هنوز هم بر روی برخی از سنگ های آندزیت به جای مانده است. با این کار بر روی سنگ فرورفتگی های ایجاد نموده، سپس به وسیله سنگ های صاف و نیز شن، به آرامی روی آنها را صیقل داده اند.

این سنگ ها میزان های بسیار بزرگی دارند. بزرگ ترین این سنگ ها 7.5 متر طول، 5 متر عرض و 1 متر قطر دارد که دارای وزن تقریبی 131 تن است . نحوه حمل این سنگ ها به پوماپونکو به خاطر میزان بزرگ شان نیز مسئله دیگری است که فکر باستان شناسان را درگیر خودنموده است. آزمایش های شیمیایی نشان می دهند که ماسه سنگ های سرخ به وسیله شیب تندی که در نزدیکی یک معدن سنگ، در 10 کیلومتری دریاچه تیتیکاکا قرار گرفته است، اجرا شده است. سنگ های کوچک تر آندزیت که برای تزئین و حکاکی استفاده می شدند، از معادن شبه جزیره کوپاکابانا در 90 کیلومتری دریاچهتیتیکاکا آورده می شدند .

طبق شواهدی که به دست آمده، می توان گفت که پوماپونکا به وسیله اقوام تیاهواناکو ساخته نشده؛ بلکه به وسیله قومی بسیار پیشرفته تر بنا نهاده شده است . احتمالاً نتایج تاریخ گذاری کربنی به دلیل ناخالص بودن نمونه های یافت شده، اشتباه بوده است و یا شاید پوماپونکا به وسیله قومی بنا نهاده شده که از آن سوی اقیانوس آمده، این مجموعه پیچیده را ساخته و سپس رفته اند. برخی بر این باورند که ساخت پوماپونکا بدون یاری بیگانگان فضایی غی رم مکن بوده است .

امروزه، این مجموعه تبدیل به مخروبه ای شده است که سنگ ها بسیار بزرگش بر روی یکدیگر قرار گرفته اند. به نظر، این مکان به وسیله زلزله و نیز امواجی که در پی آن از دریاچه تیتیکا برخاسته، تخریب شده است .